Planowanie miejskie na przykładzie Nowego Jorku
Była to era szeroko zakrojonej reorganizacji wokół motoryzacji – czego przykładem były Targi Światowe w Nowym Jorku w 1939 roku i „Radiant City” Le Corbusiera – Nowy Jork był ogromnym poligonem doświadczalnym dla utopijnego planowania i projektowania. Opierając się na założeniu, że centra miejskie są zatłoczone – dystopijny chaos – mistrzowie projektowania z początku XX wieku wykorzystali budowę autostrad, aby stworzyć porządek i przenieść ludność do białych, pikietowanych domów jednorodzinnych na przedmieściach. Co zrobić z biednymi? „Oczyszczanie slumsów” dało wrażenie otwarcia ulicznego krajobrazu na światło w „mieście cieni”.
PLANOWANIE NOWEGO JORKU I WIZJA ŚRÓDMIEŚCIA ROBERTA MOSESA
Charyzmatyczna osoba o silnej, a czasem nieprzyjemnej osobowości, Robert Moses stał na czele tworzenia i rozwoju wielu publicznych parków, autostrad, mostów i innych projektów robót publicznych.
Droga ekspresowa Dolnego Manhattanu stała się częścią planu Mosesa dotyczącego regionalnego systemu autostrad. Moses opierał się na raportach inżynierów i swoim osobistym przekonaniu, że eliminacja istniejących dzielnic (aka: Oczyszczanie ze slumsów) jest korzystna dla wszystkich, a samochody są niezbędne do życia w mieście.
Arterial Progress Reports zostały wydane przez inżynierów-konsultantów we współpracy z zaangażowanymi instytucjami publicznymi i zredagowane przez Office of the City Construction Coordinator of New York City.
